2017 09 13 canvas Hoogbegaafd ik toch niet
 
Aarzeling
Veel volwassenen die ontdekken dat hoogbegaafdheid weleens een rol in hun leven zou kunnen spelen, aarzelen om hier woorden aan te geven. ‘Hoogbegaafd – ik toch niet! Of misschien toch?’
Hoogbegaafdheid is niets om je voor te schamen. Ook gaat het er niet om dat je je beter zou voelen dan anderen.  Het is wel iets om bij jezelf te onderzoeken om te ontdekken hoe je de mens geworden bent die je bent. Het zou kunnen dat je niet zo positief over jezelf denkt, bijvoorbeeld door de ervaring dat je nooit echt ergens bij hoorde. Doordat je je anders voelt dan de mensen om je heen.
 
Elisabeth voelde zich altijd een beetje dom. Haar jongere zussen haalden op school negens en tienen, terwijl zij het zelf ‘gewoon goed’ deed op school en verder niet opviel bij de leerkrachten. Ze meldde zich ook niet veel tijdens de lessen. Dat deed ze alleen als ze iets heel zeker wist. Ze voelde zich een buitenbeentje en had pas aan het eind van de middelbare school een echte vriendin. Ze was creatief, speelde goed klarinet en las veel. Na de middelbare school kon ze nauwelijks een studie kiezen. Er was zoveel wat haar interesseerde! Na een tussenjaar begon ze met een studie geneeskunde. Maar ze kreeg steeds meer moeite met het heel hiërarchische systeem van de medische wereld. Ze wilde meer voor de patiënten betekenen. Toch zette ze door met haar studie. Ze liep stage in Zweden, waar ze merkte dat het medische systeem dichter bij haar idealen lag. Na haar studie ging ze in Zweden als arts aan de slag. Ze leerde een lieve man kennen en ze kregen een zoon. Toen hij naar school  ging, begonnen de moeilijkheden. Hij bleek hoogbegaafd.
Langzaam viel bij Elisabeth het kwartje: zou het kunnen zijn, dat ook zij hoogbegaafd was? De puzzelstukjes vielen op hun plaats: daarom voelde ze zich op school vreemd tussen de andere kinderen. Daarom was ze zo perfectionistisch en verstopte ze zich altijd. Omdat ze zo veel verschillende talenten had, kon ze dus moeilijk een keuze voor haar studie maken. Maar, omdat ze zo gedreven was, was het haar wel gelukt om door te zetten. Door deze ontdekkingen voelde ze zich niet  langer ‘dom’ en kon ze de keuzes die ze in het leven gemaakt had beter begrijpen.
 
Zelfbeeld 
Voor veel hoogbegaafden helpt het om de beslissende momenten van hun leven nog een keer voor ogen te krijgen met de bril van de hoogbegaafdheid. Het kan helend voor je zelfbeeld zijn, omdat je  inziet, dat je niet dom was, maar dat je je zo voelde door het systeem waar je in zat en waar je eigenlijk niet in paste. Omdat je inziet dat je besluiteloosheid niet door je slappe karakter komt, maar dat het komt doordat al die verschillende talenten om aandacht roepen en tot hun recht willen komen. En dat kan vaak gewoonweg niet allemaal tegelijkertijd.
Misschien helpt het je om aan de hand van een paar interviewvragen naar je leven te kijken. Neem de tijd, print de vragen uit, noteer de antwoorden in je dagboek. Of beantwoord de vragen in je hoofd en schrijf alleen op wat je ervan leert.

Hoogbegaafdheid als rode draad in mijn leven
Welke kenmerken van hoogbegaafdheid (ook hoogsensitiviteit) herken ik?
Hoe goed of slecht heb ik me in mijn schooltijd en verdere loopbaan gevoeld? Waaraan lag het als ik met niet goed heb gevoeld en waardoor heb ik me wel goed gevoeld?
Wat waren mijn interesses en hobby’s als kind en tiener?
Hoe gaat het nu met de mensen om me heen? Wat maakt dat ik graag met iemand samen ben of wat maakt dat ik me bij iemand niet goed voel?
Wat vinden anderen ‘raar’ aan me? Wat vind ik zelf raar aan me?
Wat heb ik gemakkelijk geleerd?
Welke drie sterke kanten en drie zwakke kanten heb ik?
Met welke stappen in mijn loopbaan ben ik blij? Met welke niet? Hoe komt dat?
Voel ik me nu op mijn plek waar ik ben?
Stel dat het waar is dat ik hoogbegaafd ben, wat voor een verschil maakt dat? Wat zou ik, terugkijkend, anders willen zien? Wat zou ik vanaf nu anders willen doen? 

‘Zelfkennis is het begin van alle wijsheid en het einde van de meeste illusies’.
Gerd de Ley