Ben jij gelukkig met je leven?
Met veel (hoog)begaafde mensen lijkt het, van buiten gezien, goed te gaan. Toch zijn ze van binnen nogal eens ongelukkig. Ze zijn ontevreden met hun werk of andere aspecten van hun leven. Ze weten vaak precies wat ze niet meer willen, maar ze vinden het lastig om te zeggen wat ze dan wel willen.
Verwachtingen
Of je het nu wilt of niet, je groeit op met verwachtingen van mensen om je heen. Als je op school bijzonder goed presteert, dan kan dat hoge verwachtingen wekken.
Jaap: 'Anderen hebben mij van kinds af aan steeds gezegd dat ik nog eens heel wat zou bereiken. Dat heb ik verinnerlijkt: Ik moet iets heel bijzonders presteren. Dat gevoel laat me vaak over mijn eigen grenzen heen stappen. Dat is vervelend. Het gekke is dat het lang niet meer de andere zijn die dat van mij verwachten, maar dat ik het zelf ben. Altijd verwacht ik van mezelf dat ik het bijzonder goed moet doen. Dat is heel vermoeiend en gelukkig ontdek ik nu, dat het ook anders kan.'
Aan de andere kant zijn er ook kinderen, wier talent niet gezien werd. Zij groeiden op met de boodschap: ‘Dat red je sowieso niet.’ of ‘Dat is te hoog gegrepen.’ Dat geldt opvallendgenoeg vooral voor meisjes, die nu als vrouwen midden in het leven staan. Zij waren vaak het ‘zwarte schaap’ in de familie, degene met de gekke dromen en ideeën over een opleiding die helemaal niet in het beeld paste.
Innerlijk conflict
Of je nu gepusht bent of juist afgeremd, het kan lastig zijn om je eigen dromen te herkennen en te volgen. Want je verinnerlijkt altijd op de een of andere manier de verwachtingen van anderen, waardoor je je eigen ideeën niet meer van de verwachtingen van buiten kunt scheiden. Deze verwachtingen worden zo een eigen innerlijke stem. Zo ontstaat er een innerlijk conflict.
Karien vertelt: Mijn loopbaan is eigenlijk geen loopbaan, meer een hordenloop van het één naar het ander. Ik voelde me nergens echt goed. Steeds maar heb ik naar compromissen gezocht. Ik hoorde ergens steeds de stem van mijn vader: ‘Zorg dat je een echte baan hebt!’ en tegelijkertijd heb ik het in zo’n ‘echte baan’ nooit lang volgehouden. Ik was een soort verlamd tussen de verwachting en mijn eigen dromen. Uiteindelijk ben ik hierdoor in een depressie beland. Nu pas luister ik naar mijn eigen motivatie.
Toestemming om je eigen weg te gaan
Veel mensen verlangen naar bemoediging of zelfs toestemming van de mensen om hen heen om een ongewone weg te gaan. Of om te mogen breken met wat hen weerhoudt om werkelijk zichzelf te zijn. Misschien heb je het geluk dat je iemand in je leven hebt ontmoet, die jou aangemoedigd heeft. Een echte mentor. Maar vaak wacht je er tevergeefs op. Dan heb je het gevoel dat niemand je echt begrijpt.
Vertrouw je eigen stem
Maar de toestemming om je eigen weg te gaan, die kun je uiteindelijk alleen jezelf geven. Bijna alle bijzonder creatieve mensen komen een keer op dit punt en moeten dit overwinnen. Je mag je innerlijke stem vertrouwen! Het is jouw leven en alleen jij zelf kunt weten wat de juiste weg voor je is en waar jouw plek is. Je moet niet zijn zoals een ander het van jou verwacht.
Het is een heel proces om naar je eigen stem te horen, om op jezelf te vertrouwen, om je eigen weg te durven gaan.
Wil je hierin begeleiding? Schroom dan niet om vrijblijvend contact met mij op te nemen.
E: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. T: 06-16374899
Meer weten? Download op de homepage mijn gratis driedelig e-book 'Hoogbegaafd en (on)gelukkig' en leer om in drie stappen je hoogbegaafdheid effectief en positief in te zetten.
[i] Referentie: Andrea Schwiebert, ‘Kluge Köpfe, krumme Wege’, Paderborn 2015 (Slimme koppen, kromme wegen). Dit boek is helaas alleen in het Duits uitgegeven. Omdat ik haar beschrijving heel inspirerend en beeldend vind, wil ik het graag met jullie delen.