13 februari 2020
Alle mensen vragen naar zin
Waarvoor leef ik? Wat draagt mij, wat geeft mij moed? Wie ben ik eigenlijk, wie zijn de anderen? Wat is goed leven ? Ieder mens stelt deze vragen, meer of minder bewust. In crisissituaties dringen de zinvragen zich des te meer op, bij een ernstige ziekte bijvoorbeeld, of de dood van een naaste. Als je (ongewild) schuldig wordt aan iets, of als je een andere rol in het leven krijgt: je trouwt of krijgt een kind of gaat met pensioen…
Als hoogbegaafde ben je anders
Voor (hoog)begaafde mensen verloopt de zoektocht naar zingeving vaak wat anders. Je denkt intenser, bent sensitiever, idealistischer. Je hebt een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Je legt grotere verbanden en denkt complex en autonoom. Je overziet veel meer details en implicaties als je problemen onderzoekt. Daardoor kom je sneller tegenstrijdigheden en absurditeiten tegen in het denken, de waarden en het gedrag van jezelf en anderen. De zinvraag komt ook niet alleen boven in een crisis, maar vaak ook in het gewone leven. En dan is het gek dat andere mensen er blijkbaar nooit last van hebben.
Dat alles zijn heel mooie en waardevolle eigenschappen die de wereld heel erg nodig heeft. En soms is het ook verdraaid lastig en maakt eenzaam. Misschien herken je hier iets van?
1. Je vraagt vroeger
Hoogbegaafde mensen stellen vaak op jongere leeftijd al de grote vragen over de bedoeling van het leven. De metacognitie – het denken over denken – is vroeg ontwikkeld. Maar je mist op dat moment nog de emotionele vaardigheden en ook de ervaring om er goed mee om te kunnen gaan. Het kan dan al vroeg gebeuren dat je je anders gaat voelen, omdat je met heel andere vragen bezig bent dan je leeftijdsgenoten. Je komt niet in gesprek met hen over de dingen die je echt bezighouden en mist de aansluiting. Je past je aan, maar van binnen voel je je eenzaam. Dat heeft invloed op de ontwikkeling van het zelfbeeld.
2. Je lijdt intenser aan de onoplosbaarheid van problemen
Vragen komen nogal eens dieper binnen. Je lijdt er meer onder dat je de problemen niet kunt oplossen. Je voelt je hulpeloos en gevangen in de systemen van wetgeving, economische en ecologische ontwikkelingen. Er gaat zo veel mis in deze wereld en waarom doen er zo weinig mensen er echt iets aan?
3. Door autonoom en complex denken zijn gebruikelijke oplossingen onbevredigend
Nadenkend over het hoe & waarom van de dingen ben je niet snel tevreden. Mensen proberen je te troosten: ‘Je moet maar zo denken…’ ‘Wat er gebeurt, heeft een bedoeling, ook al is die nu nog verborgen.’ Of: ‘Gods wegen zijn ondoorgrondelijk.’ Maar dit zijn voor jou geen bevredigende antwoorden.
Je vraagt verder, achter elk antwoord staan weer nieuwe vraagtekens. Vervolgens zit je met twee problemen: het is moeilijk uit te houden dat er misschien wel helemaal geen reden is, geen zin in de dingen. En, het gesprek met anderen hierover verloopt moeilijk: er zijn maar weinig mensen met wie je het er zo over kunt hebben.
Herkenbaar? En hoe ga jij hiermee om?
Wil je hierover in gesprek? Neem dan graag contact met me op: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.